"Doe niet zo arrogant." zei mijn moeder nadat ik de telefoon neergelegd had. Ik was 19, zat op de secretaressenopleiding vlak voor mijn examen. Ondertussen was ik al aan het solliciteren. Toen ik na school thuiskwam ging de telefoon en bleek het een bedrijf te zijn waar ik had gesolliciteerd. Ze stelden me wat vragen en we maakten een afspraak voor een sollicitatiegesprek.
Ik schrok van wat mijn moeder had gezegd
Arrogant? Ik? Daar was ik me helemaal niet van bewust. Ik voelde me daar echt heel vervelend onder. Dat was absoluut niet hoe ik wilde zijn. Ik had een bloedhekel aan arrogante mensen. En nu was ik er zelf eentje.
Door de jaren heen heb ik klaarblijkelijk onbewust er alles aan gedaan om vooral niet arrogant te zijn. Want gisteren in een gesprek met mijn eigen coach kwam ik er achter dat dit hele arrogantieverhaal wel degelijk nu nog steeds invloed op mij heeft. Ik realiseerde mij dat ik hierdoor zelfs niet altijd genoeg voor mijn waarde ga staan. Daardoor laat ik soms dingen gebeuren die ik eigenlijk niet wil. Laat ik over m’n grenzen heen gaan. Durf ik geen nee te zeggen. Waarom? Omdat als ik er iets van zeg mensen me wel eens arrogant zouden kunnen vinden. En als ik iets niet wil… dan is het arrogant zijn.
OMG wat een inzicht!
Ons gesprek liet voor mij een heel ander licht schijnen op arrogant zijn. Ik zag arrogantie altijd als iets negatiefs, maar nu weet ik dat arrogantie alleen maar iets is wat hoort bij iemand die uit z’n tenen durft te zeggen "Ik ben ergens geweldig goed in… en zou jij dat ook niet graag willen?"
Herken jij het dat jij ook super goed bent in wat je doet? Dat je een kei bent op jouw vakgebied? Ja toch? Dan kunnen we elkaar de hand geven, want ik ben ook briljant en ik wil dat gewoon ook zeggen. En hierbij daag ik jou uit om hetzelfde te doen!
En als onze arrogantie (wat gewoon een portie gezond zelfvertrouwen is) iets in andere mensen triggert, weet dan dat je op de goede weg bent.
Kortom; jij en ik mogen lekker arrogant zijn en dat is helemaal oké, want we zijn fantastisch goed in wat we doen.
Het voelt heel kwetsbaar om dit hier met je te delen, maar tegelijkertijd voel ik ook dat het nodig is. Juist ook voor jou. Daarom ben ik heel benieuwd wat dit verhaal met jou doet. Wil je me het hieronder laten weten?
Hey Sylvia,
Je verhaal is heel herkenbaar. Wat er vroeger tegen ons gezegd is heeft veel meer invloed dan we vaak denken. Ik kom het regelmatig tegen in mijn praktijk en herken het natuurlijk zelf ook. Ik mocht als kind niet gek of uitbunding doen want dan zouden mensen naar me kijken met als gevolg moeite om goed zichtbaar te zijn met o.a. vingerreflexologie. Ik weet dat ik er heel goed in ben en bijzondere sessies geef en toch heb ik nog een valkuil. Mijn coch zei een van de eerste keren dat ik bij haar kwam; jij vind alles zo snel "gewoon". Ernstige, negatieve dingen maar ook positieve. Het gevolg? Ik vind het "gewoon" wat ik doe terwijl het eigenlijk heel bijzonder is.
Het wordt tijd dat jouw boodschap over vingerreflexologie de wereld ingebracht wordt. Een mooie taak voor jou Heidi!